Jan Vaerten - het vroege werk

06.09 - 04.10.2009 — Expozaal

Ooit werd Jan Vaerten beschouwd als één van de meest beloftevolle schilders van de naoorlogse generatie Belgische kunstenaars. Hij was weliswaar geen lid van de Jeune Peinture Belge, maar werd toch in één adem genoemd met Louis Van Lint, Gaston Bertrand, Annet Bonnet enzovoort. Tweemaal mocht hij België vertegenwoordigen op de biënnale van Venetië. Toch werd zijn naam door de jaren heen stilaan uit die ‘canon’ van de jaren veertig en vijftig weggelaten. Wellicht heeft dat met verschillende zaken te maken. Vaerten ging vanaf het midden van de jaren vijftig een heel andere kant op. Zijn nieuwe werk kon de aanvankelijke aanhangers niet langer bekoren. Wat wellicht ook meespeelde is het feit dat er slechts weinig werk uit zijn beginperiode in openbare collecties te zien is. Jan Vaerten had aan het begin van zijn carrière namelijk twee mecenassen, Willy Vrints en Frans Wagemans. Zij kochten regelmatig werk van hem en gaven hem opdrachten voor portretten van familieleden. Na de aankoop zijn sommige werken zelden of nooit nog getoond aan de buitenwereld. De vroege Vaerten werd vergeten. Daar ligt dan ook de ambitie van deze tentoonstelling: deze vroege werken zijn samengebracht en nu opnieuw te zien. Zo kan iedereen zien waarom Vaerten in zijn beginperiode naar Venetië mocht, waarom Picasso vond dat hij daar de enige Belg was die een eigen visie ontwikkelde, waarom Emile Langui hem in 1948 de revelatie van het jaar noemde…. De getoonde werken dateren uit de periode van eind jaren dertig tot begin jaren vijftig. Sommige ervan werden nooit eerder aan het publiek getoond. De Vaerten die u op deze tentoonstelling ziet is er één die u nog niet kende.