Erki De Vries en Anton Boon

24.04 - 17.05.2009 — Utopolis

Kunstenaars Erki De Vries en Anton Boon zijn gefascineerd door beelden van filmsets waarop je duidelijk de constructieve elementen van de setbouw kan zien. Deze beelden zijn vaak bevreemdend omdat je tegelijk de illusie ziet en het doorprikken van die illusie. Het standpunt van de camera bepaalt de grens van de illusie. Door beelden te tonen waarop de constructie van de set ook zichtbaar is krijg je een duidelijke confrontatie tussen fictie en werkelijkheid.
In het werk dat ze gerealiseerd hebben in het kader van het filmfestival Open Doek verwerken zij deze fascinatie.
Buiten op het voorplein van Utopolis word je als toeschouwer geconfronteerd met de achterkant van de installatie. Je ziet stellingen staan, maar het is niet onmiddellijk duidelijk waarom deze hier staan. Wel kan je vermoeden dat het niet om een gewone stelling gaat omdat je gedeeltelijk inkijk krijgt: je ziet het TL-licht schijnen en je ziet dat er een ruimte gecreëerd is bovenin de stelling. Maar de afstand in de hoogte maakt het onmogelijk om te zien wat er precies in die ruimte getoond wordt.
Als je je vervolgens naar de eerste verdieping van Utopolis begeeft, trekt het TL-licht opnieuw je aandacht. Je wordt nu geconfronteerd met de fictieve ruimte die bovenin de stelling werd geconstrueerd. Van op een afstand zie je nog de constructieve elementen, de stelling waarin de ruimte gecreëerd werd. Des te dichter je naar het raam toe loopt des te groter wordt de illusie van de ‘set’. Als je vlak bij het raam staat voel je als toeschouwer echter sterk de fysieke grens van het raam. Je kan wel kijken, maar je kan niet in de ruimte.
Licht en schaduw spelen doorheen de dag een belangrijke rol. De ervaring zal daardoor ‘s avonds verschillen van die overdag.